Φυσικά, δεν είμαι αντίθετος στο να δίνει μια θρησκεία ελπίδα. Ο κάθε άνθρωπος τη χρειάζεται και καλά κάνει, μα οι περισσότερες δεν την προσφέρουν με υγιή τρόπο. Την προσφέρουν με έναν Θεό τιμωρό… αλλά δεν είχαν και άδικο να το κάνουν, αφού δύσκολα καταλαβαίνει ο άνθρωπος τι είναι σωστό ηθικά και τι όχι… Δεν τους κατηγορώ για αυτό. Τι νόμοι, τι δέκα εντολές, τι κοράνι, διαφορά δεν κάνουν. Άποψή μου είναι πως ένας άνθρωπος πρέπει ο ίδιος να είναι σωστός εν ζωή και ύστερα ας προβληματιστεί με το τι είναι θάνατος.

Π.Κ: Κάθε συγγραφέας κινείται από ένα φως, από ένα πόλο έλξης και έμπνευσης, ποιος είναι ο δικός σου πυρήνας έμπνευσης και τι τελικά κάνει κάποιον που γράφει συγγραφέα, εκτός φυσικά από την καταξίωση του κοινού;

Το σημαντικότερο είναι να σέβεσαι το κοινό για το οποίο γράφεις και όχι να κυνηγάς την καταξίωση, διότι η καταξίωση μπορεί να έρθει με πολλούς τρόπους, αλλά το να είσαι χρήσιμος στο κοινό το κερδίζεις με έναν μόνο, γνήσιο και ατόφιο. Με τη σωστή αντίληψη γεγονότων και ροής. Επομένως, διαγράφοντας τον παράγοντα της καταξίωσης, ο στόχος είναι να εξελιχθώ εγώ ο ίδιος και εάν μπορέσω μέσω των βιβλίων μου να μεταδώσω μια μικρή αλήθεια που θα σταθεί ως οδηγός σε κάποιον, τόσο το καλύτερο. Όπως καταλαβαίνετε, και θα εξηγήσω και παρακάτω, με γοητεύει το άγνωστο – όπως ο θάνατος. Εάν ταξιδέψεις σε αυτό και πάρεις έστω και μια μικρή εικόνα ως απάντηση, ίσως είναι και η αρχή ενός καλού βιβλίου. Από εκεί και ύστερα, βέβαια, θα πρέπει να λειτουργήσει η φαντασία, η έρευνα, και η επιμονή για να ολοκληρωθεί. Ακόμη όμως και ένα καλό βιβλίο εάν έχει καταφέρει κανείς να γράψει, δεν μπορώ να πω ότι τον κάνει συγγραφέα.